Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος (1918 – 2009) υπήρξε Αντιστασιακός, με πλούσιο λογοτεχνικό και επιστημονικό έργο. Γεννήθηκε το 1918 στο Ζαΐμογλι Μεσσηνίας. Έλαβε μέρος εθελοντικά στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση διώχτηκε από το ΙΚΑ όπου δούλευε γιατί αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση και στάλθηκε εξορία.
Όταν αφέθηκε ελεύθερος δούλεψε στο περιοδικό «ΑΝΤΑΙΟΣ» και στα σατιρικά φύλλα «Λαχανίδα» και «Λαουτζίκος». Το 1950, μετέχοντας στην παράνομη δουλειά του Κόμματος, πιάστηκε και στην πρώτη δίκη Μπελογιάννη καταδικάστηκε σε θάνατο. Έμεινε συνολικά δεκατέσσερα χρόνια στις φυλακές, όπου μελέτησε το ζήτημα της γλώσσας. Καρπός αυτής τη μελέτης είναι το δίτομο έργο του «Γλώσσα, λόγος, γραφή – Το τρίπτυχο της ανθρώπινης δόξας». Ένα έργο εκλαϊκευτικό για την ανάπτυξη της γλώσσας, όπου η υλιστική διαλεκτική βρίσκει την πρακτική της εφαρμογή.
Το λογοτεχνικό του ταλέντο και η σατιρική του φλέβα δημιούργησαν ένα πλούσιο λογοτεχνικό έργο, εμπνευσμένο από την Αντίσταση και τις μυθιστορίες της ιδιαίτερης πατρίδας του. Άφησε πάνω από είκοσι έργα, τα περισσότερα δημοσιευμένα.
Έργα του: «Γλώσσα – Λόγος – Γραφή», «Μεσολόγγι», «Ρε πού έπεσα», «Οι τρεις εξουσίες», «Ακαδημία Μεσσήνης …και περιχώρων», «Στα κοντοβούνια της δόξας», «Στο βηματισμό της Ηλέκτρας».