Περιγραφή
Μια συσσώρευση έγινε ανάγκη και η ανάγκη λέξεις. Η πρώτη λέξη στο χαρτί έγινε μια πρόταση, μια παράγραφος. Το πρώτο ποίημα, το δεύτερο και ακολουθήσαν τα υπόλοιπα. Κάπως έτσι ξεκινά η περιγραφή εμπειριών, στιγμών, ονείρων, επιθυμιών, απογοητεύσεων, καταστάσεων που ζεις καθημερινά που σε σημαδεύουν, σε στιγματίζουν, σε καθοδηγούν, σε αποπροσανατολίζουν. Ένα μόνιμο φευγιό από άσχημες στιγμές, αναζητώντας όνειρα και επιθυμίες. Ένα φευγιό στη ξενιτιά που σε κρατά στα σπλάχνα της, ένα διαφορετικό φευγιό.
Στιγμές που πέφτεις και γνωρίζεις τον εαυτό σου. Γνωρίζεις την μοναξιά και μέσα από αυτή γνωρίζεις ουρανούς, φεγγάρια, χώματα. Μαθαίνεις ότι είναι δικά σου, ότι μπορείς να τα αγγίζεις.
Μαθαίνεις ότι εσύ έχεις την δύναμη να δημιουργείς και την δημιουργία σου να την καρπώνονται άλλοι. Σε βαθμολογούν για να προσφέρεις τους καρπούς σου. Καταλαβαίνεις το άδικο και στόχος σου είναι να το ανατρέψεις και ξαφνικά η πλάση γύρω σου γίνετε κόκκινη. Αυτό που λένε ουτοπία για σένα είναι η δικαιοσύνη. Φόβοι που γίνονται στόχοι και νίκες που σε κάνουν ξεχωριστό. Η ανάγκη για εμπιστοσύνη περνάει από φιλίες και καταλήγει σε έρωτες. Έρωτες που ζεις ακόμα και για μια στιγμή, έρωτες που χάνονται σε βροχές και πάλι από την αρχή, διότι αν δεν υπάρξει αρχή θα υπάρχει θάνατος.
