Οι εκδόσεις Ατέχνως με θλίψη αποχαιρετούν μια φίλη και συνεργάτιδα. Τη Φαίδρα Ζαμπαθά Παγουλάτου, μια σπουδαία λογοτέχνιδα.
Η Φαίδρα ολοκλήρωσε το επίγειο ταξίδι της σήμερα το πρωί. Έφυγε για τη χώρα της γόνιμης φαντασίας της.
Η Φαίδρα, ήταν κόρη του λογοτέχνη Κούλη Ζαμπαθά και βαφτιστικιά του Λουντέμη. Σε αυτόν και στον Σκαρίμπα χρωστάει το όνομά της.
Αγαπημένο παιδί του Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη. Στο σπίτι της φιλοξενήθηκαν στα στερνά της ζωής τους, όπως και άλλοι διωκόμενοι κομμουνιστές μετά.
Η ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της την περίοδο εκείνη αποτύπωσε ο πατέρας της στο χαρτί στα 1954, όταν τα γεγονότα ήταν ακόμη πολύ νωπά. Η μαρτυρία αυτή εκδόθηκε σε βιβλίο με τη μεταπολίτευση και αποτέλεσε τη βάση για το σενάριο της ταινίας του Νίκου Τζήμα “Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο”. Η μαρτυρία του Κούλη Ζαμπαθά επανακυκλοφόρησε το 2020 από τις εκδόσεις Ατέχνως με τον τίτλο «Ν. Μπελογιάννη – Ν. Πλουμπίδης Στο σπίτι των ηρώων».
Το πατρικό της κατά τη διάρκεια των “πέτρινων χρόνων” ήταν καταφύγιο παράνομων αγωνιστών, ακόμα και δραπετών από κολαστήρια, όπως, ο δραπέτης από τα Βούρλα Παντελής Κιουρτζής με τον συγκρατούμενό του Γιώργη Γεωργίου.
Με τη Φαίδρα οι εκδόσεις Ατέχνως συνεργάστηκαν στην πρώτη ποιητική συλλογή με τίτλο «Γράμματα της ποίησης».
Ήταν τιμή η εμπιστοσύνη και η συνεργασία που μας έδειξε.
Καλό ταξίδι Φαίδρα Θα μας λείψεις
Βιογραφικό της Φαίδρας Ζαμπαθά Παγουλάτου
Η Φαίδρα Ζαμπαθά – Παγουλάτου γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του λογοτέχνη Κούλη Ζαμπαθά. Σπούδασε Γαλλική και Ιταλική λογοτεχνία.
Ξεκίνησε στα Γράμματα τη δεκαετία του ’60. Το πρώτο της ποιητικό βιβλίο κυκλοφόρησε στα 1962 με τίτλο «Σταγόνες από φως». Από τότε ακολούθησαν δύο δοκίμια, δύο πεζά, και 18 ποιητικές συλλογές καθώς και μεταφράσεις όπως των: Χομπσμπάουντ, Ντιντερό, Ζάλερ, Λεοπάρντι και Γάλλων ποιητών.
Η θεματική της κινείται μέσα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο ενάντια στον πόλεμο, τη βία, την αδικία, και υπογραμμίζονται η αγάπη και ο έρωτας. Πιστεύει, ότι το ερωτικό στοιχείο είναι πηγή δημιουργίας στο κέντρο της ζωής, αλλά και του θανάτου. Είναι λυρική, ευαίσθητη μ’ ένα λόγο άμεσο και αφαιρετικό. Συνεργάστηκε για χρόνια με τον Ημερήσιο και Περιοδικό Τύπο.
Το 1964 γίνεται μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας εκλέγεται Γενική Γραμματέας ανελλιπώς μετά την μεταπολίτευση ως το 1982 οπότε αποσύρεται.
Αγωνίστηκε στο συνδικαλιστικό τομέα για τα αιτήματα του κλάδου των Λογοτεχνών και, παράλληλα, μέσα από φιλειρηνικές οργανώσεις μη κυβερνητικές συμμετείχε ενεργά στα κοινά.
Την ίδια εποχή γίνεται μέλος του Δ.Σ. της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων του ΥΠΠΟ. Έδωσε πολλές διαλέξεις για την Ειρήνη και ενάντια στα πυρηνικά, στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Πήρε μέρος σε Λογοτεχνικά Συνέδρια, όπως στο Βερολίνο και τη Φλωρεντία.
Έδωσε διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα, σε Δήμους και Σχολεία, για τη Λογοτεχνία και το Βιβλίο και παρουσίασε τα έργα πολλών Λογοτεχνών, όπως π.χ. στο Υπ. Εμπορικής Ναυτιλίας για το Νίκο Καββαδία, στο Συμβούλιο Επικρατείας για τον Μίχο Κάρη, υπάλληλο του Συμβουλίου, για το Γιάννη Ρίτσο στους Δήμους Ρόδου, Κορινθίας, Σάμου, Αγ. Αναργύρων, Νικαίας, Καισαριανής.
Το 1984 τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Πόλης από το Δήμο Αθηναίων για τη συμμετοχή της και το έργο της στον εορτασμό για τα 150 χρόνια της Αθήνας επί Δημαρχίας Δ. Μπέη.
Επίσης, της απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα από το 7ο Συμπόσιο της Αθήνας για την «Ποίηση και Δοκίμιο» το 2003.
Το 2009 για το σύνολο του έργου της και τη συνδικαλιστική της δράση ως Γενική Γραμματεας της Ε.Ε.Λ. της απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα.
Έχει ανθολογηθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και στα Μεξικάνικα.